Style Switcher

Zmiana rozmiaru tekstu

-A A +A

login menu

Międzynarodowy rynek węgla w marcu 2019 r.

Na przeważającej części międzynarodowego rynku węgla w marcu nadal obserwowany był spadek cen we wszystkich największych terminalach światowych, przy czym z bardziej zaznaczoną dynamiką w porównaniu do poprzednich dwóch miesięcy. Spadek cen najbardziej odczuli producenci surowca z  obszaru Azji-Pacyfiku, który zdominowany jest w znacznej mierze przez słabnący popyt ze strony Chin.

Po zakończonych obchodach Świąt Chińskiego Nowego Roku spowolniających działalność gospodarczą w kraju, zaostrzono procedury celne w stosunku do węgla energetycznego z Australii. Obostrzenia obejmowały takie kwestie jak ograniczenie rozładunku cargo w dni robocze i przeprowadzenie testów radioaktywności w  odniesieniu do każdych 500 tys. ton wyładowanego węgla. Odprawa celna może trwać nawet około trzech miesięcy, a  ilość portów wprowadzających obostrzenia stale się zwiększa. Pod koniec lutego, sankcje na dostawy obowiązywały w pięciu terminalach zlokalizowanych w  północnowschodniej części kraju: Dalian Bay, Bayu Quan, Pannjin Port, Dandong oraz Beiliang Port, a 5 marca poinformowano o wprowadzeniu restrykcji w kolejnych. Miedzy innymi restrykcjami objęto port Fangczeng zlokalizowany w prowincji Guangxi w południowej części kraju. Jednocześnie dostawy z innych kierunków nie zostały objęte restrykcjami choć zdaniem obserwatorów należy się spodziewać, że inne porty wprowadza podobną politykę.

Mimo to początek miesiąca w tej części rynku przyniósł niewielkie ożywienie, przy rosnącej konkurencji cen węgla australijskiego kierowanego do Chin. Cena surowca o wysokiej zawartości popiołu o parametrach NAR 5500 kcal/kg wzrosła o 1,35 USD/t i wyniosła 61,41 USD/t. Jednocześnie potwierdzono cztery transakcje oparte o indeks, których ceny oscylowały na poziomie 60-62,50 USD/t. W tym samym czasie odnotowano również wzrost cen surowca NAR 6000 kcal/kg, którego cena w pierwszym tygodniu wzrosła o 1,72 USD/t i wyniosła 94,92 USD/t FOB Newcastle.

Podobna sytuacja miała miejsce w RPA, gdzie ceny węgla kontynuowały trend wzrostowy z końca lutego, który był wspierany głównie zwiększonym zapotrzebowaniem na surowiec o niższej wartości kalorycznej, tj. NAR 5500 kcal/kg. Tygodniowy indeks RB dla surowca o parametrach NAR 6000 kcal/kg w pierwszym tygodniu miesiąca wzrósł o 3,48 USD/t i wyniósł 82,26 USD/t. Jednocześnie zmniejsza się różnica cenowa pomiędzy surowcem o niższej wartości kalorycznej tj. o parametrach NAR 5500 kcal/kg, który zyskuje na popularności wśród nabywców indyjskich ze względu na niską cenę, a gatunkiem NAR 6000 kcal/kg.

Ze względu na fakt, iż rok 2019 jest rokiem wyborczym, władze Indii bardzo mocno akcentują wzrost gospodarczy, napędzany polityką mieszkaniową oraz budowlaną. Planowana przez rząd obniżka podatku w budownictwie z 12% do 5% może pośrednio wzmocnić zapotrzebowanie na węgiel w najbliższym czasie i jeszcze bardziej zwiększyć moce produkcyjne w cementowniach. Silny popyt ze strony Indii znacząco obniżył zapasy w porcie w pierwszym tygodniu miesiąca z 5 mln ton do 4 mln ton.

Ceny węgla w Europie również zyskały na wartości na początku marca, głównie dzięki wzrostowi cen ropy naftowej, które utrzymywały na wysokim poziomie ceny większości surowców. Tygodniowy indeks CIF ARA zyskał w przeciągu pierwszego tygodnia 2 USD/t i wyniósł 74,90 USD/t. Jednak nie zrealizowano żadnej transakcji opartej o indeks, a zapasy w portach nadal utrzymywały się powyżej średnich historycznych. Na początku miesiąca zapasy w czterech głównych terminalach wyniosły 6,31 mln ton.

Druga połowa miesiąca natomiast zwiększyła znacząco straty w tej części rynku. Spory spadek konsumpcji w elektrowniach niemieckich w połączeniu ze zwiększoną produkcją energii z wiatru, skutecznie obniżał notowania indeksów na przestrzeni drugiej połowy miesiąca. Indeks tygodniowy z 29 marca osiągnął najniższy poziom od września 2016 roku tj. 58,67 USD/t.

Dodatkowo niskie ceny gazu w Europie zwiększyły możliwości konkurowania z węglem. Po raz pierwszy w tej dekadzie tygodniowa produkcja energii z gazu przekroczyła poziom tej produkowanej z węgla, podczas gdy konsumpcja węgla w marcu stanowiła tylko 3,6% całkowitej produkcji energii w Niemczech, Francji, Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii i wyniosła ogółem 4,6 TWh i była jednocześnie najniższym wynikiem w ujęciu miesięcznym na przestrzeni ostatnich czterech lat.

Podobnie jak w obszarze Atlantyku, trendom spadkowym poddane były ceny surowca w RPA oraz w Australii. Tygodniowy indeks RB w RPA w przypadku surowca o parametrach NAR 6000 kcal/kg obniżył się o 3,22 USD/t i wyniósł 68 USD/t. W przeciwieństwie do sytuacji w Europie, płynność była nieco większa, zrealizowano bowiem trzy transakcje z załadunkiem w kwietniu za cenę 65,50 USD/t.

Mieszane nastroje wśród chińskich trejderów, wywołane przede wszystkim polityką Chin w zakresie ograniczenia importu surowca australijskiego, obniżyły jeszcze bardziej sprzedaż w ramach dostaw CFR. Wartość indeksu CFR Południowe Chiny w ostatnim tygodniu miesiąca obniżyła się o 2,47 USD/t i wyniosła 65,96 USD/t. Natomiast cena surowca o wysokiej wartości kalorycznej tj. NAR 6000 kcal/kg, kierowanego głównie do Japonii, w wyniku niewielkiej płynności na rynku spot obniżyła się o 1,62 USD/t i wyniosła 88,68 USD/t FOB Newcastle.

Jednocześnie z końcem miesiąca zakończyły się negocjacje bardzo istotne z punku widzenia kształtowania się cen surowca w obszarze Azji-Pacyfiku, pomiędzy producentem i dostawcą węgla Glencore oraz japońska spółką energetyczną Tahoku, na dostawy węgla energetycznego, która będzie obowiązywać od kwietnia 2019 do marca 2020 roku. W ramach podpisanego porozumienia, strony ustaliły cenę około 94,75 USD/t w przypadku surowca australijskiego o parametrach GAR 6322 kcal/kg. Cena ta odbiega od ostatniej referencyjnej ceny ustalonej pomiędzy Glencore i Tahoku na początku października na dostawy w okresie październik 2018 do wrzesień 2019 roku dla surowca o parametrach GAR 6322 kcal/kg i wyniosła 109,77 USD/t. Cena ta była najwyższą ceną kontraktową pomiędzy ww. stronami od lipca 2013 roku, ale została uzgodniona w czasie kiedy ceny węgla pozostawały bardzo wysokie.