Sytuacja na międzynarodowym rynku węgla w lutym pozostawała stabilna mimo niewielkich wahań cenowych we wszystkich światowych terminalach węglowych. Na rynku europejskim pomimo zapowiedzi spadku temperatur tygodniowy indeks CIF ARA w pierwszym tygodniu lutego wyniósł 83,58 USD/t i był o 4,49 USD/t niższy niż tydzień wcześniej i jednocześnie najniższy od trzech tygodni. Dodatkowo wejście na platformę transakcyjną ofert na kwiecień i usuniecie ofert z lutego przełożyło się na spadek indeksu. Kurczące się dostawy węgla kolumbijskiego, kierowanego zwykle na rynek europejski a tym razem wysyłanego do Korei Południowej, również zaważyły na cenach dostaw w kwietniu.
W ślad za osłabieniem cen w Europie w pierwszym tygodniu lutego odnotowano również niewielki spadek cen węgla z RPA. W pierwszym tygodniu lutego średni tygodniowy indeks wyniósł 87,56 USD/t i spadł do 84,16 USD/t w kolejnym tygodniu. Jednak po okresie niewielkich spadków, ceny węgla z RPA wzrosły pod koniec miesiąca, dorównując indeksom NEWC oraz DES ARA. Na dzień 24 lutego indeks RB w RPA wyniósł 82,57 USD/t.
Wzrost cen w obrębię obszaru Azji-Pacyfiku wspierany był w dużej mierze kolejnymi zapowiedziami dotyczącymi ograniczenia produkcji krajowej w Chinach, które rząd chce wprowadzić z końcem sezonu grzewczego. Ponadto, niedawno zakończone obchody chińskiego nowego roku oraz wprowadzone przez rząd nowe rygory bezpieczeństwa w kopalniach po serii nieszczęśliwych wypadków pod koniec minionego roku, sprzyjały ograniczeniu podaży w Chinach. Wzrost cen w tym obszarze rynku, sprzyjał również umacnianiu się cen węgla indonezyjskiego. Jednak były one mniej znaczące w porównaniu do cen australijskich. Cena węgla spot o parametrach GAR 5 800 kcal/kg w osiągnęła najwyższy pułap cenowy - 73,44 USD/t, w ślad za wzrostem cen węgla australijskiego o podobnej jakości. Odnotowano również wzrost cen węgla z Indii CFR Wschodnie Wybrzeże, o parametrach NAR 5 500 kcal/kg, które na koniec lutego wzrosły o 0,9 USD/t i wyniosły 77,75 USD/t.
Początek roku to okres corocznych negocjacji kontraktów pomiędzy australijskimi producentami a japońskimi elektrowniami. W związku z tym, ceny węgla w Newcastle na dostawy w kwietniu wzrosły w ostatnim tygodniu lutego wspierane dodatkowo wzmożonym popytem ze strony Chin. Cena węgla o parametrach NAR 6 000 kcal/kg FOB Newcastle wzrosła do największego poziomu 81,57 USD/t, tym samym nadrabiając ostanie straty. W ostatnim tygodniu lutego odnotowano również wzrost cen węgla FOB Newcastle o wartości 5 500 kcal/kg o 1,14 USD/t do 64,99USD/t.
Ceny corocznie zawieranych kontraktów z japońskimi stalowniami generalnie są zawyżone, ponieważ dostarczany węgiel jest zwykle wyższej jakości o minimalnym poziomie zanieczyszczeń. Węgiel do Japonii jest dostarczany na podstawie ścisłych rygorów określających dostawy do portów.
Silniejsze zapotrzebowanie na wysokiej jakości węgiel australijski w lutym ograniczyło podaż w obszarze Pacyfiku na czym znacząco ucierpiała Korea Południowa, która zmuszona była ograniczyć zakupy ze względu na wysokie ceny węgla typu premium.
Ostatnio obserwowany rosnący popyt zarówno w obszarze Azji-Pacyfiku jak i Atlantyku, znalazł potwierdzenie w prognozie opublikowanej na łamach platformy Platts. Zdaniem jej autorów, po serii bardzo „czarnych scenariuszy” dotyczących rozwoju sytuacji na światowym rynku węgla, popyt na węgiel energetyczny na rynku międzynarodowym przewyższy podaż o około 400 mln ton do roku 2030. Szacunek ten uwzględnia zdolności produkcji energii z węgla uruchomione do tego czasu. Noble Group oszacowała, że największy wzrost popytu pochodzić będzie z dodatkowych zdolności produkcji energii w Azji Południowowschodniej, a popyt ten osiągnie poziom 249 mln ton do roku 2030. Jednocześnie zakłada, że do roku 2030 import do Azji Południowowschodniej będzie o ponad 50% wyższy niż atlantycki rynek węgla. Z kolei, popyt w krajach afrykańskich, z wyłączeniem RPA, wyniesie około 40 mln ton, a 80% eksportu z RPA będzie kierowane na rynek Afryki i Bliskiego Wschodu. Prognozy te jednak oparte są o założenie, że ceny węgla będą rosły, bowiem w przeciwnym razie najwięksi gracze tego rynku tj. Indonezja i Australia nie będą w stanie zwiększyć wydobycia zgodnie z potrzebami rynku po roku 2020.
Podczas, gdy nowe inwestycje w górnictwo węglowe w Australii i RPA będą wymagane w ciągu 5 lat, węgiel z Kolumbii i USA mógłby dodatkowo zapewnić podaż na rynek azjatycki. Analitycy spodziewają się również, że import węgla do Indii będzie zmniejszał się w kolejnych latach aż do roku 2021, po czym zwiększy się by, przekroczyć 250 mln ton do roku 2030r.
Tempo produkcja energii w Indiach, które zwiększyło się o 5,3% w 2015r. prawdopodobnie będzie zmniejszać się, poczynając od 5,6% w 2017r. aż do 4,2% do 2030r. Udział gazu w miksie energetycznym obecnie rośnie przy 7,2%, podczas, gdy węgiel ma zmniejszyć swój udział z obecnych 80% do 70% do roku 2030. W tym samym okresie popyt na węgiel do produkcji energii ma wzrastać w tempie 4,8%. Zdaniem komentatorów w Indiach wciąż istnieje duży popyt na energię elektryczną a węgiel jest wciąż najtańszym źródłem jej produkcji.